Η παράσταση βασίζεται στο διάλογο του παρελθόντος με το παρόν. Από τη μία οι παραδοσιακοί Ελληνικοί χοροί που από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα μας φανερώνουν την διαχρονία του Ελληνικού Πολιτισμού και από την άλλη ο σύγχρονος χορός. Δύο κόσμοι φαινομενικά αντίθετοι και ξένοι. Ο κόσμος της παράδοσης που εκπροσωπεί τη σταθερότητα και την εξωστρέφεια και ο κόσμος της σύγχρονης κίνησης που εκπροσωπεί την αναζήτηση και τον εσώτερο κόσμο των ανθρώπων. Οι δύο «αταίριαστοι» δρόμοι εμφανίζονται επί σκηνής και πότε αντιδικούν, πότε συμπλέουν, πότε εκθέτουν τη διαφορετικότητα τους και πότε επιδιώκουν τη συνεννόηση.
Η εξαίρετη πρωτότυπη και εμπνευσμένη για τη συγκεκριμένη παράσταση μουσική του Βαγγέλη Παπαθανασίου, έχει έντονη τη γνωστή μουσική γραφή του Βαγγέλη, ενώ πλαισιώνεται αρμονικά από εξαιρετικούς σολίστες παραδοσιακών μουσικών οργάνων (γκάιντες, λύρες, νταούλια κλπ). Αυτή η μουσική πότε διαχωρίζει και πότε ενώνει τους δύο αυτούς κόσμους δημιουργώντας μια ξεχωριστή μουσική ενότητα που σε καθηλώνει.
Ο Russell Maliphant με την προσωπική του χορευτική γλώσσα τολμά, αποδομεί και ανασυνθέτει την κινησιολογία του παρελθόντος δημιουργώντας τομή στη δημιουργική του πορεία. Μελέτησε βαθιά με τη βοήθεια δυο Ελλήνων δασκάλων, της Ελένης Σπαθιά και του Τάκη Καραχάλιου τους Ελληνικούς παραδοσιακούς χορούς και κατάφερε να δημιουργήσει μια μαγευτική παράσταση, άλλοτε συνομιλώντας, άλλοτε αντιπαρατιθέμενος και άλλοτε αποδεχόμενος να εντάξει αυτούσια την αρχική «χορογραφία».
Ο «χορογράφος του φωτός» Michael Hulls που το Ελληνικό κοινό των ξέρει από τις συνεργασίες του τόσο με τον ίδιο τον Russell Maliphant όσο και τον Akram Khan ή τον Robert Lepage δημιούργησε ένα μοναδικό φωτιστικό «σκηνικό» υψηλής αισθητικής και η ανερχόμενη δύναμη του σύγχρονου ντεζάιν Μαίρη Κατράντζου σχεδίασε τα κοστούμια της παράστασης εμπνευσμένη από αρχαία Μινωικά αγγεία.
Η παράσταση ονομάστηκε The Thread Το Νήμα από το μίτο της Αριάδνης.
Είναι το νήμα που ενώνει, το νήμα που οδηγεί, το νήμα που μπορεί να κατανοήσει ότι με πρώτη ματιά φαίνεται ασύνδετο, το νήμα που μπορεί να μας ταξιδέψει σε κόσμους ασύμβατους φαινομενικά, φωτίζοντας υπόγειες συγγένειες που οι άνθρωποι διστάζουν να αποδεχθούν.
Το νήμα που, με εργαλείο τη χορευτική τέχνη, μας υπενθυμίζει τη βάση της αρχαιοελληνικής φιλοσοφίας: Από τα πολλά το ένα και από το ένα τα πολλά.
Πάντα έδινα και δίνω την πρώτη θέση στην μνήμη.
Όποιος κατορθώνει να εμβαθύνει, όσο το δυνατόν περισσότερο, στον χώρο που ονομάζουμε μνήμη τόσο δύναται να εκτοξευθεί στο μέλλον με εντυπωσιακή συνέπεια και αποτελεσματικότητα.
Με άλλα λόγια, όσο ένας άνθρωπος ή ένα λαός γνωρίζει το παρελθόν του και την ιστορία του, τότε μπορεί να ενεργήσει πιο θετικά για το παρόν και για το μέλλον.
Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που προέρχομαι από ένα τόπο που μέσα από τα βάθη των αιώνων δεν στερήθηκε ποτέ πολιτιστικού και πνευματικού πλούτου.
Γνωρίζοντας όσο τίποτα άλλο την δύναμη της μουσικής ως Θεία Δύναμη που προϋπήρχε του ανθρώπου, και συνδυάζοντάς την με μία αρχέγονη ανθρώπινη έκφραση που είναι ο χορός, ήταν το βασικό ερέθισμα που με έκανε να ασχοληθώ με αυτό το εγχείρημα. Την συνύπαρξη αυτών των δύο στοιχείων του πολιτιστικού θησαυρού του τόπου μου, σήμερα. Μία ολιστική προσέγγιση της εξέλιξης του ανθρώπου.
Αυτό το έργο είναι σαν μια ανασκαφή στο παρελθόν και συγχρόνως στο μέλλον.
Με τα χρόνια είχα την ευκαιρία να διερευνήσω μια σειρά έργων όπου η γένεση του λεξιλογίου και της ανάπτυξης του να προέρχεται από ένα θέμα.
Το κομμάτι «Afterlight», εμπνεύστηκε από τις φωτογραφίες του Nijinsky και από τα δικά του σχέδια. Aυτό αποτέλεσε το θεμέλιο μιας αισθητικής, που τροφοδότησε τη δημιουργία και ανανέωσε τόσο το κινησιολογικό λεξιλόγιο, όπως και το μουσικό μέρος και φυσικά τη συνολική αισθητική της παράστασης. Ομοίως, για το «The Rodin Project» χρησιμοποιήθηκε η προσωπικότητα του August Rodin, μέσα από τα γλυπτά του και τις ακουαρέλες του, τα οποία τροφοδότησαν με ιδέες που διαμόρφωσαν την αισθητική και κινησιολογική γλώσσα του έργου.
Όταν ήρθε η Γεωργία Ηλιοπούλου με την ιδέα μιας νέας δημιουργίας βασισμένης στον παραδοσιακό ελληνικό χορό, ένιωσα ότι ήταν μια ιδέα που με ενδιέφερε πολύ να εξερευνήσω.
Ορισμένες κινήσεις στις παραδοσιακές φόρμες είναι εντυπωσιακά όμοιες με εκείνες που επηρέασαν την πρακτική μου εδώ και χρόνια και άλλες έχουν μια εντελώς διαφορετική αυστηρότητα και λειτουργία στη θεμελίωση τους - θεωρώ ότι είναι πλούτος η αναζήτηση και η διερεύνηση μιας κινησιολογίας που προέρχεται από τη συνάντηση αυτών των χορών με τις τόσο διαφορετικές ρίζες.
Υπάρχει ένα πνεύμα ομαδικότητας και κοινωνικής συμμετοχής, που ενσωματώνεται σε πολλές από τις μορφές του Ελληνικού παραδοσιακού χορού και το έργο αυτό δομεί και αποδομεί κινήσεις παραδοσιακού χορού όπως και κινήσεις σύγχρονου χορού για να δημιουργήσει μια νέα αντίληψη και πρόταση χορού για θεατές του σήμερα.
Η συνεργασία με τον Βαγγέλη υπήρξε τιμή και χαρά για μένα. Ο μουσικός κόσμος που έχει δημιουργήσει, εμπεριέχει μια θεμελιώδη κατανόηση της παράδοσης και της κληρονομιάς, ενώ συγχρόνως κινείται σε νέες κατευθύνσεις που δημιουργούν αντιπαραθέσεις. Έχω εμπνευστεί από αυτή τη συνεργασία και είμαι πολύ ενθουσιασμένος που είμαι μέρος αυτής της δημιουργικής ομάδας.
Να έχεις την ελευθερία να επιλέγεις συνεργάτες είναι καίριας σημασίας σε οποιοδήποτε έργο και έχοντας την ευκαιρία να εργαστώ και πάλι με τον Michael Hulls για το σχεδιασμό του φωτισμού της παράστασης είναι ένα ιδιαίτερο προνόμιο. Πάντα «φέρνει» τη μοναδική δική του οπτική για το φωτισμό του χορού στη σκηνή και έτσι μας δίνεται και πάλι η δυνατότητα να συνεχίσουμε την εικοσαετή κοινή πορεία μας.
"Είναι τιμή μου να είμαι μέρος της δημιουργικής συνέργειας μεταξύ μυαλών που σέβομαι και θαυμάζω, για την παράσταση «The Thread».
Τα κοστούμια έχουν αναφορά την Ελληνική παράδοση, φιλτραρισμένη μέσω ενός σύγχρονου φακού και είναι συμπληρωματικά της μουσικής του Βαγγέλη Παπαθανασίου και της δουλειάς του Russell πάνω στο σώμα και την κίνηση "Τι είπε ο Ελληνικός Τύπος.
Εφημεριδα των Συντακτων
(19 Μαρτίου 2109)
Βενα Γεωργακοπουλου
“Να πείσεις τον σούπερ σταρ του χορού Ράσελ Μάλιφαντ να εμπνευστεί από τους ελληνικούς παραδοσιακούς χορούς και την αρχαία ελληνική σκέψη και μυθολογία φαντάζει σουρεαλιστικό.
…Ο Μάλιφαντ δούλεψε σκληρά, μελέτησε σε βάθος ιδέες και χορούς για να φτάσει στο τελικό αποτέλεσμα.”
Article link: http://bit.ly/2CIHvuj
Protagon.gr
(26 Μαρτίου 2109)
“Το αποτέλεσμα ήταν ένα παρατεταμένο χειροκρότημα, διθυραμβικές κριτικές, στόχοι να ταξιδέψει «Ο Μίτος» παντού, κυκλώνοντας ολόκληρο τον πλανήτη και το σημαντικότερο: η ελληνική παράδοση ξαναμπήκε δυναμικά στον καλλιτεχνικό χάρτη, σε μία εποχή που η Ελλάδα είχε γίνει διάσημη για την οικονομική κρίση και για το Airbnb στο Κουκάκι.”
Article link: http://bit.ly/2CMfrWG
iefimerida.gr
(3 Ιουνίου 2019)
Κατερινα Πουλοπουλου
“Η πρώτη παρουσίαση του «The Thread» έγινε στη Μέκκα του χορού, στο Sadler’s Wells του Λονδίνου και το υποδέχτηκαν με διθυραμβικές κριτικές. Στην παράσταση-ύμνο στην Ελλάδα της Λάβρυς, που θα παρουσιαστεί στην Επίδαυρο, συνδέονται ανέλπιστα ο Βαγγέλης Παπαθανασίου, η Μαίρη Κατράντζου και ο σπουδαίος χορευτής Russell Maliphant.
Article link: https://bit.ly/3fTCLFo
Protagon.gr
(27 Αυγούστου 2109)
“Το Σάββατο 24 Αυγούστου το αρχαίο θέατρο γέμισε ασφυκτικά και το κοινό αποθέωσε τους συντελεστές της πολυσυζητημένης παράστασης «The Thread» («Ο Μίτος»). Προηγουμένως είχε ενθουσιάσει κοινό και κριτικούς στον λονδρέζικο ναό του σύγχρονου χορού Sadler’s Wells, όπου έκανε πρεμιέρα, αλλά και στην Ιταλία και τη Γερμανία.”
Article link: https://bit.ly/32wmu6c
Εφημεριδα των Συντακτων
(26 Αυγούστου 2109)
Βενα Γεωργακοπουλου
“Τεράστια επιτυχία του Ράσελ Μάλιφαντ, του χορογράφου της Σιλβί Γκιλέμ, που ύστερα από πρόταση της δικής μας Γεωργίας Ηλιοπούλου, εμπνεύστηκε από τους παραδοσιακούς μας χορούς πάνω σε πρωτότυπη μουσική του Βαγγέλη Παπαθανασίου. Το αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου γέμισε το Σάββατο και τον αποθέωσε.”
Article link: https://bit.ly/3ICgXdL
Star.gr
(28 Αυγούστου 2109)
“Μετά από μία επιτυχημένη περιοδεία σε ολόκληρη την Ευρώπη η φαντασμαγορική παράσταση «The Thread», η οποία είναι εμπνευσμένη από τον μύθο του μίτου της Αριάδνης και συνδυάζει τους παραδοσιακούς χορούς της πατρίδας μας με τη σύγχρονη αντίληψη σχετικά με την χορευτική τέχνη, έκανε την πρεμιέρα της και στη χώρα μας, στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου.”
Article link: https://bit.ly/3Aqkrgp
LIFO
(28 Αυγούστου 2109)
“Μετά την παρουσίαση της στην Επίδαυρο μπροστά σε 8.000 θεατές, η παράσταση «The Thread» θα παρουσιαστεί στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών από τις 21 έως τις 24 Νοεμβρίου. Η μουσική του Βαγγέλη Παπαθανασίου συνδυάζεται με την χορογραφία του Ράσσελ Μάλιφαντ, τα αρχαϊκά κοστούμια της Μαίρης Κατράντζου και τους φωτισμούς του Μάικλ Χαλς, σε μια ξεχωριστή παράσταση χορού.”
Article link: https://bit.ly/3ItAi0w
Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
(8 Απριλίου 2019)
Τασουλα Επτακοιλη
“Το κοινό ενθουσιάζεται, το θέατρο σείεται από χειροκροτήματα. Καλώς ήρθατε στον κόσμο του «Τhe thread»!”
Article link: http://bit.ly/2D9Q5Cz
ΤΟ ΒΗΜΑ
(31 Μαρτίου 2109)
Γιωργος Ναστος
“Το The Thread αφορά οποιονδήποτε αισθάνεται πολίτης του κόσμου.”
Article link: http://bit.ly/2CQ0T8G
Flash.gr
(27 Αυγούστου 2109)
“Μία μαγική βραδιά έζησαν οι 8.000 θεατές που παρακολούθησαν το «The Thread» στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου.”
Article link: https://bit.ly/3IxKQMg
Τι είπε ο Ξένος Τύπος.
The Guadian
(24 Μαρτίου 2019)
Sarah Crompton
“Μια διαφορετική απεικόνιση της Ελλάδας… Ο μύθος συναντά τον νεωτερισμό σε μια συναρπαστική συνεργασία γεμάτη βάθος ….
Το αποτέλεσμα είναι ασυνήθιστο αλλά αποκαλυπτικό και σφυρηλατεί τους βαθύτερους δεσμούς του παρόντος με το παρελθόν, προσφέροντας μια εμπειρία γεμάτη συγκίνηση και ένταση..”
Article link: http://bit.ly/2URMGit
The Telegraph
(16 Μαρτίου 2019)
Mark Monahan
“Η Ελλάδα είναι η λέξη-κλειδί σε αυτή τη σκηνική διαπολιτισμική Οδύσσεια…. Ένας εξαίσιος, απόλυτα μαγευτικός συνδυασμός απλότητας και πολυπλοκότητας.”
Article link: http://bit.ly/2HKHt8C
The Times
(18 Μαρτίου 2019)
Debra Craine
“Ένας συναρπαστικός καλλιτεχνικός συγκερασμός λαμπερού στυλ και φλογερής φιλοδοξίας …
Μια συναρπαστική βραδιά, τελείως διαφορετική από όλες τις μέχρι τώρα δημιουργίες του Μάλιφαντ.”
Article link: http://bit.ly/2HJR4fI
The Arts Desk
(18 Μαρτίου 2019)
Sarah Kent
“Το αποτέλεσμα είναι μαγευτικό… Το “The Thread” είναι σαν καταπραϋντικό βάλσαμο, ένα μέσο έκφρασης με το οποίο ο Μάλιφαντ καταφέρνει να απαντήσει στο πνεύμα των καιρών με απίστευτη διορατικότητα.”
Article link: http://bit.ly/2FnPgY1
The Live Review
(16 Μαρτίου 2019)
Vada Green
“Απόλαυσα πραγματικά όλες τις ερμηνείες, από τα σόλο μέχρι τους ομαδικούς χορούς. Η καθεμία αφηγείται μια ιστορία που μοιάζει μαγική.”
Article link: http://bit.ly/2HHMnD3
Medium
(17 Μαρτίου 2019)
Oliver Barnes
“Ο Μάλιφαντ έχει δημιουργήσει ένα συνονθύλευμα παραδοσιακού ελληνικού και σύγχρονου χορού, που είναι πραγματικά πρωτόγνωρο για τη σκηνή του Λονδίνου.”
Article link: http://bit.ly/2FqJjde
Culturewhisper
(16 Μαρτίου 2019)
Teresa Guerreiro
“Όλα τα δεδομένα της παραγωγής είναι άψογα”
Article link: http://bit.ly/2Fp9i4t
Broadway World
(17 Μαρτίου 2019)
Dzifa Benson
“Οι κινήσεις είναι πολύ απλές ως προς την εκτέλεση, ωστόσο πραγματικά μαγεύουν τον θεατή….
Το “The Thread” καταθέτει ταυτόχρονα μια αναφορά στην κοινωνική συνύπαρξη και την οικουμενικότητα.”
Article link: http://bit.ly/2HJcE43
London Unattached
(20 Μαρτίου 2019)
Lucy Foxell
“Το “The Thread” είναι μια συναρπαστική παράσταση… δείτε την αν έχετε την ευκαιρία.”
Article link: http://bit.ly/2CSavQ6
British Theatre Guide
(20 Μαρτίου 2019)
Vera Liber
« … Και προσφέρει μια ιαματική εμπειρία—τελετουργική και ιαματική, έκστασης και εξορκισμού.”
Article link: http://bit.ly/2CKyz7F
Dance Dispatches
(16 Μαρτίου 2019)
“Ο Νεωτερισμός συναντά την Παράδοση. … . Και όταν (οι χορευτές) προβάλλουν την εστίασή τους προς τα έξω, διευρύνουν το κάλεσμά τους προς το κοινό, που συμμετέχει με ένα ζωηρό χειροκρότημα.”
Article link: http://bit.ly/2HH7QvX
The Upcoming
(16 Μαρτίου 2019)
Mersa Auda
“Οι χορευτές δημιουργούν ρευστούς, κινούμενους σχηματισμούς που μαγνητίζουν τον θεατή και αποπνέουν έναν αρχαϊσμό που υπερβαίνει τον χρόνο.”
Article link: http://bit.ly/2HI6Bg8
Russell Maliphant
Σκηνοθεσία & Χορογραφία
Ο Russell Maliphant εκπαιδεύτηκε στη Βασιλική Σχολή Μπαλέτου, ενώ πέρασε και από τα Βασιλικά Μπαλέτα του Sadler’s Wells πριν να κυνηγήσει την καριέρα του ως ανεξάρτητος χορευτής. Σπούδασε ανατομία, φυσιολογία και βιομηχανική, και πήρε πιστοποίηση άσκησης της μεθόδου Ρολφ το 1994. Αυτές οι σπουδές του επηρέασαν τη διδασκαλία του αλλά και τη χορογραφική του δράση, μαζί με μία ευρεία γκάμα άλλων σωματικών πρακτικών και τεχνικών, όπως το κλασικό μπαλέτο, τον αυτοσχεδιασμό εξ επαφής, τη γιόγκα, την καποέιρα, το τάι τσι και το τσι γκουνγκ.
Από το 1995 έχει συνεργαστεί στενά με τον σχεδιαστή φωτισμού Michael Hulls, εξελίσσοντας μία γλώσσα όπου η κίνηση και το φως είναι στενά συνδεδεμένα και το σημείο συνάντησης γίνεται μία νέα γλώσσα από μόνο του.
Δημιούργησε την ομάδα Russell Maliphant Company το 1996 και έχει δουλέψει επίσης και με φημισμένες ομάδες και καλλιτέχνες, συμπεριλαμβανομένων της Σιλβί Γκιγιέμ, του Ρόμπερτ Λεπάζ, της Ναταλία Οσίποβακαι του Σεργκέι Πολούνιν, τα Εθνικά Μπαλέτα της Αγγλίας, τα Bayerische Staatsballet του Μονάχου,τους BalletBoyz και τα Μπαλέτα της Όπερας της Λυόν, τον Άιζακ Τζούλιαν, τον Γουόρεν Ντι Πρίζ και τον Νικ Θόρτον Τζόουνς.
Έχει κερδίσει πολλά βραβεία, όπως τα βραβεία Olivier, Southbank Show and Critics Circle και έχει επίσης χορογραφήσει διαφημιστικά για εταιρείες όπως οι Lexus, Audi, Lucozade, Spotify και Sagami. Έχει επίσης συνεργαστεί με συνθέτες, συμπεριλαμβανομένων των Μπάρι Άνταμσον, Άντυ Κάουτον, Τζέιμς Λαβέλ, Αρμάντ Αμάρ, Μουκούλ, Σκάνερ και Αλεξάντερ Ζέκε.
Έγινε καλλιτεχνικός συνεργάτης του Sadler’s Wells το 2005 και του απονεμήθηκε τιμητικό διδακτορικό δίπλωμα στις τέχνες από το Πανεπιστήμιο του Πλύμουθ το 2011.
Vangelis
Μουσική
Πρωτοπόρος της ηλεκτρονικής μουσικής, Ο Βαγγέλης Παπαθανασίου έχει κυκλοφορήσει πάνω από σαράντα άλμπουμ, πάνω από είκοσι σάουντρακ για ταινίες και τηλεόραση, δύο μπαλέτα, έξι θεατρικά έργα, τρεις χορωδιακές συμφωνίες και έχει δημιουργήσει μεγάλα οπτικοακουστικά θεάματα. Στη μακρά του καριέρα έχει δουλέψει με μερικούς από τους μεγαλύτερους σκηνοθέτες της εποχής, όπως ο Ρίντλεϊ Σκοτ, ο Ρόμαν Πολάνσκι, ο Κώστας Γαβράς, ο Όλιβερ Στόουν και πολλοί άλλοι. Είναι ευρύτερα γνωστός για τη μουσική του στους Δρόμους Της Φωτιάς (για το οποίο κέρδισε βραβείο Όσκαρ), το 1942 – Η Κατάκτηση του παραδείσου και το Blade Runner.
Εκτός από το Όσκαρ, στον Βαγγέλη Παπαθανασίου έχουν απονεμηθεί τα βραβεία Echo, Golden Lion, Max Steiner, IFPI.
Η Γαλλία του απένειμε τον τίτλο του Διοικητή του Τάγματος των Γραμμάτων και Τεχνών της Γαλλικής Δημοκρατίας και του Ιππότη της Λεγεώνας της Τιμής.
Η ΝΑΣΑ του απένειμε το Μετάλλιο Δημόσιας Υπηρεσίας. Λόγω της διεθνούς του επίδρασης, αλλά και της αναγνώρισης της αγάπης του για το Σύμπαν, το Κέντρο Ελάσσονων Πλανητών της Διεθνούς Ένωσης Αστρονομίας στο Αστροφυσικό Αστεροσκοπείο του Σμιθσόνιαν ονόμασε έναν μικρό πλανήτη προς τιμήν του.
Το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών ανακήρυξε τον Βαγγέλη Παπαθανασίου Επίτιμο Διδάκτορα / Καθηγητή του τμήματος Φυσικής για τη συμβολή του στον πολιτισμό.
Αντίστοιχη με την μακροχρόνια αφοσίωση του στη μουσική, ήταν ανέκαθεν και η αφοσίωσή του στην εικαστική δημιουργία. Μέχρι σήμερα, έχει διοργανωθεί δέκα μεγάλες εκθέσεις με δημιουργίες του σε σημαντικά μουσεία τέχνης σε όλο τον κόσμο.
Michael Hulls
Φωτισμοί
Ο Michael Hulls είναι φημισμένος σχεδιαστής φωτισμού με εδραιωμένη τη φήμη του ως «χορογράφος του φωτός». Εδώ και 20 χρόνια δουλεύει και ακολουθεί την ίδια πορεία με το χορογράφο Russell Maliphant, ακροβατώντας μεταξύ φωτός και κίνησης.
Εκπαιδεύτηκε στο χορό και το θέατρο στο Dartington College of Arts και του απονεμήθηκε υποτροφία από το Συμβούλιο Τεχνών για να παρακολουθήσει εργαστήρια φωτισμού χορού με τη Τζένιφερ Τίπτον στη Νέα Υόρκη και το Παρίσι.
Τα τελευταία 20 χρόνια, ο Hulls έχει δουλέψει κατά κύριο λόγο στο χορό με το Russell Maliphant.
Οι συνεργασίες τους έχουν κερδίσει παγκόσμια κριτική αναγνώριση και πολλά βραβεία.
Έχει δουλέψει επίσης για πολλά χρόνια με τον Άκραμ Καν. Από το 2009 συνεργάζεται με το Sadler’s Wells.
To 2010 η συμβολή του στο χορό αναγνωρίστηκε με την εισαγωγή του στο Λεξικό Χορού της Οξφόρδης.
Το 2014 παρέλαβε το Βραβείο Οlivier Εξαιρετικών Κατορθωμάτων στο Χορό.
ΜΑΙΡΗ ΚΑΤΡΑΝΤΖΟΥ
Κοστούμια
Γεννημένη στην Αθήνα, η Μαίρη Κατράντζου σπούδασε Αρχιτεκτονική στο Rhode Island School of Design (ΗΠΑ), όπου απέκτησε ΒΑ στο σχεδιασμό υφασμάτων και Μάστερ στη Μόδα από το Central Saint Martins (Λονδίνο). Το 2008, για την επίδειξη της αποφοίτησής της, σχεδίασε μοτίβα trompe l’oeil από μεγεθυμένα κοσμήματα πάνω σε φορέματα από ζέρσεϊ, τα οποία έκαναν τεράστια αίσθηση και την καθιέρωσαν στο χώρο.
Η Κατράντζου χαρακτηρίζεται από τον Τύπο ως η «βασίλισσα των μοτίβων».
Η δουλειά της άλλαξε το πρόσωπο της μόδας του εικοστού-πρώτου αιώνα, εμπνέοντας την υψηλή ραπτική αλλά και πιο εμπορικούς σχεδιαστές.
Το 2010 παρέλαβε το Σουηδικό Βραβείο Υφασμάτων ως αναγνώριση του πρωτοποριακού τρόπου που μεταχειρίζεται τα υφάσματα.
Το Νοέμβριο του 2011, παρέλαβε το βραβείο Βritish Fashion Ανερχόμενου Σχεδιαστή και το Φεβρουάριο του 2012 το βραβείο Νέου Σχεδιαστή της Χρονιάς στα Elle Style Awards.
Το 2015, η Κατράντζου παρέλαβε το Designer Fashion Fund της Vogue, το βραβείο Glamour για Σχεδιάστρια της Χρονιάς, το βραβείο του Harper’s Bazaar για Ανερχόμενη Σχεδιάστρια και το Βραβείο Βritish Fashion Καινοτόμου Σχεδιαστή.
Έχει κάνει πολλές σημαντικές συνεργασίες, όπως με τις εταιρείες Swarovski, Longchamp, Moncler, Topshop και Adidas Originals.
Έχει επίσης σχεδιάσει κοστούμια για τα Μπαλέτα της Νέας Υόρκης και την Όπερα του Παρισιού.
Η δουλειά της έχει εκτεθεί στο Μητροπολιτικό Μουσείο της Νέας Υόρκης και το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης του Ντάλας.
ΓΕΩΡΓΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Σύλληψη Ιδέας & Παραγωγή
Η Γεωργία Ηλιοπούλου γεννήθηκε στην Ελλάδα. Σπούδασε Δημόσια Διοίκηση στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και συνέχισε τις μεταπτυχιακές και διδακτορικές σπουδές της στο Παρίσι, στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης ΙΙ πάνω στο Διεθνές Ιδιωτικό Δίκαιο.
Το 1989 ίδρυσε την εταιρεία παραγωγής Λάβρυς, της οποίας έγινε η Πρόεδρος και Διευθύνουσα Σύμβουλος.
Οργάνωσε σημαντικές πολιτιστικές εκδηλώσεις με επιφανείς καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο και πήρε μέρος στην εγκαθίδρυση νέων πολιτιστικών θεσμών στην Ελλάδα.
| # | Ημερομηνία | Πόλη | Πώληση εισιτηρίων |
|---|---|---|---|
| 1 | 15, 16 και 17 Αυγούστου 2019 | Movimentos Festival Βόλφσμπουργκ, Γερμανία | Sold Out |
| 2 | 24 Αυγούστου 2019 | Αρχαίο θέατρο Επιδαύρου, Ελλάδα | Sold Out |
| 3 | 20-24 Νοεμβρίου 3, 4, 6, 7 και 8 Δεκεμβρίου 2019 |
Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Ελλάδα | Sold Out |
| 4 | 16 - 17 Ιουνίου 2022 | Ithra, Dubai | Sold Out |
| 5 | 31 Αυγούστου 2022 | Ωδείο Ηρώδου Αττικού-Ηρώδειο, Ελλάδα | Sold Out |
| 6 | 21 - 22 Σεπτεμβρίου 2022 | Μεγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης | Sold Out |
Σύντομα θα ανακοινωθούν και νέες παραστάσεις στο εξωτερικό.
